بخشی از قلم جناب آقای مهرشاد متین فر - مدیر خانه موسیقی اصفهان - به مناسبت تجدید چاپ کتاب متد گیتار فینگرپیکینگ و فعالیتهای هنری استاد امیر کریمی در ایران چاپ شده در روزنامه شرق
امیر کریمی از جمله نوازندگان جوان گیتار در ایران است که سالها تحقیقات گسترده ای پیرامون نوازندگی فینگرپیکینگ داشته و همواره در تلاش بوده در زمینه کاربرد، تکمیل و شناساندن این سبک خاص گام بردارد و حاصل این تلاش ها دست یافتن به متدی یکپارچه و جامع بوده که علاوه بر کلیات سبک های کلاسیک و پاپ، شیوه های دیگر را نیز در بر می گیرد. این متدها توانسته در مواردی همچون: نوآوری در تنظیم قطعات مختلف گیتار و رفع محدودیت های موجود در نواختن گیتار پیک استایل موثر باشد.
مقدمه ای بر کتاب متد گیتار فینگرپیکینگ
(تالیف هنرمند جوان امیر کریمی)
ساز گیتار جز سازهای گروه کوردوفون (Cordophones) محسوب می شود و تاریخ تکامل آن به سده های میانه بر می گردد. هرچند این ساز هنوز نتوانسته به طور جدی در ارکستر موسیقی سمفونیک راه پیدا کند ولی با این وجود باید اذعان کرد همانطوری که ویولن و پیانو از اواخر قرن هجدهم تا نیمه اول قرن بیستم از محبوب ترین سازها قلمداد می شدند، امروزه ساز گیتار توانسته با سبک های مختلف و متنوع خود به این مهم دست پیدا کند.
ساز گیتار نیز به مانند بسیاری از سازها تاریخچه تحولات خاص خود را تا به امروز طی کرده و نوارندگان آن در طی ادوار مختلف همواره تلاش خود را در جهت استفاده از تمامی ظرفیت های موجود در این ساز به کار گرفته بودند. بررسی و مطالعه تاریخ تحولات در این ساز نشان از ابداع و نوآوری برخی نوازندگان توانمند داشته که باعث به وجود آمدن سبک ها و شیوه های مختلف شده اند تا در آن نوازندگان با تکنیک ها و متدهای مختلف در جهت تکامل نوازندگی و همچنین شیوه های آموزش آن گام مهمی را بردارند.
از زمان ورود سازهای غربی به ایران، ساز گیتار همواره یکی از سازهای کاربردی در ایران بوده است. به موازات آن، مبحث آموزش گیتار و سبک های مختلف آن، یکی از مباحث کلیدی برای شناخت نوازندگی این ساز بوده است. این متدها و روش های مختلف بستگی به نوع سبک نوازندگی گیتار دارد. به طور کلی سبک های مختلف نوازندگی گیتار شامل سبک هایی همچون: کلاسیک، فلامنکو، جز، راک و پاپ بوده است. اما در ایران عمدتا سبک های محبوب و جا افتاده سبک های پاپ و کلاسیک هستند.
به طور ساده می توان گفت در سبک گیتار کلاسیک، نوازنده از انگشتان خود و در سبک پاپ از پیک (مضراب) برای نوازندگی استفاده می نماید.
در کنار این دو روش، هنرمندانی نیز در جهت تلفیق و ابداع متدهای جدید و خلاقانه گام برداشتند که سبک فینگرپیکینگ (Finger-Picking) برآمده از چنین تلاشی بوده است.
امیر کریمی از جمله نوازندگان جوان گیتار در ایران است که سالها تحقیقات گسترده ای پیرامون نوازندگی فینگرپیکینگ داشته و همواره در تلاش بوده در زمینه کاربرد، تکمیل و شناساندن این سبک خاص گام بردارد و حاصل این تلاش ها دست یافتن به متدی یکپارچه و جامع بوده که علاوه بر کلیات سبک های کلاسیک و پاپ، شیوه های دیگر را نیز در بر می گیرد. این متدها توانسته در مواردی همچون: نوآوری در تنظیم قطعات مختلف گیتار و رفع محدودیت های موجود در نواختن گیتار پیک استایل موثر باشد.
امیر کریمی در مقدمه کتاب خود پیرامون متد ابداعی فینگرپیکینگ خود می نویسد: «(فینگرپیکینگ) ظرفیتی جدید و متدی جامع و کاربردی در نوازندگی گیتار را به شما معرفی میکند که با استفاده هم زمان از پیک و پنجه و کاربرد حداکثری از تمام ظرفیت های موجود در پیک و انگشتانتان شما را به نواختن قطعات و تکنیک های رایج سبک های پاپ و کلاسیک قادر میسازد.»
ماحصل تحقیقات امیر کریمی تالیف کتابی به نام «متد گیتار فینگرپیکینگ، ظرفیتی جدید در نوازندگی گیتار» می باشد که خود اشاره می کند هدف او از نگاشتن این کتاب فقدان کتب تالیف شده در این زمینه و عدم دسترسی به متدهای مناسب در زمینه تلفیق پیک و پنجه در ایران بوده است.
منبع: روزنامه شرق
توجه: این وبلاگ توسط هنرجویان ایشان جهت آشنایی بیشتر و تبادل نظر ایجاد شده و اداره میشود، خود استاد کریمی بر این وبلاگ نظارتی ندارند و این وبلاگ متعلق به شخص ایشان نیست.
